20 Aralık 2016 Salı

kabak

saklambaç oynarken ben hep duvar olurdum kitaplık rafında,
kahvaltıda masadan damlayan reçel de bendim
çaresiz bir yerçekimine yenilmiş,
ben o geç gelen bahar,
ben yalnızca bir kabak tatlısıyım,
ben tekerleğinin biri aksayan bi at arabasıyım,
arızalı ama iş görüyorum,
bütün kendimleri aldım, gidiyorum,
ama nereye kadar götürürüm,
bilemiyorum,

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder