o taşlı eğreti yolu,
düzmece bir gerçeğin
haklı yalancısı olarak yürüdüm,
ellerimle öğüttüğüm mısır taneleri kadar
düğüm var boğazımda,
çözüldükçe üşüyor buzlarım,
duvarlar isleniyor
bu kör yangınında mevsimin,
baykuşlar içleniyor bu kör karanlığında gecenin,
ve ben,
çağ açıp çağ kapatan bir savaşın
en kanlı savaşçısı bile olamazken,
hangi takvime göre
ne cürretle hüzünleniyorum,
bilmiyorum,
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder